Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ratio quidem vestra sic cogit. Duo Reges: constructio interrete. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Est, ut dicis, inquam. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quo modo? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Perge porro;: Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Nos commodius agimus.: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Proclivi currit oratio.: Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Hic ambiguo ludimur.: Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita
iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad
iucundum accessio, bonum sit;

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Recte, inquit, intellegis. Ratio quidem vestra sic cogit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;